این روزها در زیر سایه تلخ کرونا اتفاقاتی در حال رخ دادن است که مشابه آن را هیچکسی به یاد نمیآورد. جنس دغدغهها تفاوت کرده و آن دلمشغولیهای سابق رنگباخته، پیشپا افتادهترین کارها که روزگاری انجام یا ترک آن حساسیت ویژه ای نداشت، امروز به ممنوعهترین کارها تبدیلشده است. غمگین ترین صحنه این تراژدی غم […]
این روزها در زیر سایه تلخ کرونا اتفاقاتی در حال رخ دادن است که مشابه آن را هیچکسی به یاد نمیآورد. جنس دغدغهها تفاوت کرده و آن دلمشغولیهای سابق رنگباخته، پیشپا افتادهترین کارها که روزگاری انجام یا ترک آن حساسیت ویژه ای نداشت، امروز به ممنوعهترین کارها تبدیلشده است.
غمگین ترین صحنه این تراژدی غم از دست دادن عزیزان است.
چه دردی را تحمل میکند آن کسی که عزیز خود را مظلومانه به تنهایی به خاک می سپارد.
قابل تصور نیست…
اوج غربت و تنهایی را فقط کسانی درک میکنند که داغ دیدگان این ایام هستند، فقدان عزیزی که تا چندی پیش در کنارشان نفس میکشید، را سوگوارند…
«در زمهریرِ ظلمتی از این دست
به من بگو
برای کدامِ شما
شیون کنم!؟
در شیونِ بیپایان این روزگار
به من بگو
بر این مردمِ خسته چه رفتهاست
که هزار پیراهنِ سیاه
کهنه کردهاند و هنوز
اندوهگزارِ بیفرصت عزا از پیِ عزا…!»
(سیدعلی صالحی)
عبور از این تنگنا فقط با همدلی و همراهی یکدیگر امکانپذیر است .
در این روزهای سخت، لازم است همه ما همت کنیم و سختی محدودیت ها را به جان بخریم تا حلاوت زندگی سالم را در روزهای آتی بچشیم.
و مهمترین کاری که امروز میتوان انجام داد پرهیز از ترددهای بیمورد است، چیزی که پزشکان و پرستاران از مردم عاجزانه درخواست و تمنا میکنند تا زنجیره مرگبار این ویروس قطع شود.
شاید دنیای پساکرونا دنیای بهتری برای مردمان جهان باشد.
به امید روزهای خوب برای مردم شریف سرزمینم…
نیره پیروزبخت
رییس سازمان ملی استاندارد ایران
برچسب های :
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط اقتصاد ملی آنلاین در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد
لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما منتشر نخواهد شد.