بیتوجهی مالکان بناهای ناایمن به هشدارها
بهرغم تجربه تلخ پلاسکو و هشدارهای مستمر درباره بناهای ناایمن در تهران بهنظر میرسد؛ همچنان مالکان ساختمانهای اشاره شده توجهی به خطراتی ندارند که ساکنان این بناها را تهدید میکنند. تعداد بالای ساختمان های ناایمن در پایتخت همچنین میزان بافت فرسوده در این کلانشهر را میتوان یکی از مهمترین دغدغههای مسئولان شهری و حتی ساکنان […]
۱۲۹ ساختمان در وضعیت غیرقابل تحمل
در این خصوص به طور نمونه میتوان به اظهارات مهدی داوری، مدیرعامل سازمان آتشنشانی شهرداری تهران اشاره کرد که خبر از وجود ۱۲۹ ساختمان در وضعیت غیرقابل تحمل و البته سه هزار و ۵۰۰ بنای ناایمن در این کلانشهر داده است. بناهایی که به هر یک از آنها نیز اخطارهایی به دفعات حتی بیش از ۱۰ اخطار داده شده با این وجود اما تاکنون اقداماتی در این زمینه مدنظر آنها قرار نگرفته است.آن هم در شرایطی که اتفاق رخ داده برای ساختمانهایی از جمله پلاسکو، کلینیک سینا اطهر و … نشان داد چه سرنوشتی میتواند در انتظار هر یک از این بناها باشد.براین اساس حداقل تا به امروز اقدامات و برخوردهای صورت گرفته با چنین بناهایی نتوانسته مسئولان به عبارتی مالکان آنها را مجاب به ایمن سازی ساختمان های اشاره شده کند. این در حالی بوده که حتی پیشتر و در دوره قبلی مدیریت شهری مقرر شد تا سامانه برخط پایش ایمنی در این زمینه راه اندازی شود تا در آن ساختمانهای ناایمن معرفی شود. اقدامی که البته تنها برای چند روز در دستورکار قرار گرفت، ولی خیلی زود سامانه مذکور از دسترس عموم شهروندان خارج شد! بعد از آن نیز در دوره جدید به دلایلی این امر منتفی و مقرر شد سازمان آتشنشانی که جزییات را در سامانههای خود دارد، این سامانهها را در اختیار دستگاههای مسئول، حتی دستگاههای مسئول خارج از حوزه شهرداری که میتوانند درخصوص ایمنی ساختمانها نقشی داشته باشند، قرار دهد.
اکنون با وجود آنچه که عنوان شد هنوز هم گام موثری در این راستا برداشته نشده است، حتی شاهد هستیم که آمارهای بیان شده نیز در این رابطه تا حدی با یکدیگر ناهمخوان بوده که البته شاید بتوان دلیل آن را معیارها مدنظر سازمانها و نهادهای اعلام کننده تعداد بناهای ناایمن دانست.بهطور مثال اگرچه همانطور که در ابتدا اشاره شده داوری عنوان کرده است، تهران سه هزار و ۵۰۰ بنای ناایمن را در خود دارد، اما به گفته جلال ملکی، سخنگوی سازمان آتش نشانی حدود سه هزار و ۶۰۰ ساختمان پرخطر و حدود ۱۳۰ ساختمان بسیار پرخطر در تهران وجود دارد. بناهایی که هر یک نقش بمب ساعتی را دارند، آنچه که تجربه تلخ حادثه پلاسکو به رغم گذشت هفت سال از وقوع آن در خاطره ها جولان میدهد و به خوبی بیانگر آن است.
بافت فرسوده معضلی ادامه دار
از سوی دیگر همانطور که اشاره شد بافت فرسوده نیز از معضلات جدی در حوزه شهری تهران به شمار میرود، این در حالی بوده که بیان میشود؛ حتی۴۰ درصد بافتهای نوسازی شده در بافت فرسوده، فاقد کیفیت است. آن هم در اوضاع و احوالی که طبق سخنان محمد آیینی، معاون وزیر راه و شهرسازی، در تهران سازندگان میتوانند ۴۵۰ میلیون تومان تسهیلات دریافت کنند که ۱۵۰ میلیون تومان آن با نرخ صفر درصد است. ضمن اینکه برای اسکان موقت هم تسهیلاتی در نظر گرفته شده که در شهر تهران ۶۰ میلیون تومان است که به صورت قرض الحسنه پرداخت میشود و در سایر شهرها ۴۵ میلیون تومان است. با این تدبیر البته پیش بینی شده سالی ۱۵۰ هزار واحد در بافتهای فرسوده نوسازی شود.از سوی دیگر براساس سخنان آیینی پروانه ساختمانی دریافت کردند و ۱۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشتند برای ثبت نام به سایت وزارت راه و شهرسازی مراجعه و وام ارزان دریافت کنند. با این وجود اما این پرسش مطرح میشود که با توجه به این امر چرا مالکان بناهای فرسوده در بافتهای مذکور هنوز هم یا تمایلی برای نوسازی بافت خود ندارند یا از انجام آن ناتوان هستند. انچه که به طور قطع با یک بررسی اجمالی نیز مشهود خواهد بود و میتوان براساس آن راهکاری موثر یافت.
البته باید به این موضوع نیز پرداخت که فرسودگی و ناایمن بودن بناها معضلی نیست که تنها به پایتخت اختصاص داشته باشد و دیگر مناطق کشور را نیز در بر میگیرد. بهطور نمونه در برخی از گزارشها به حدود ۲۳میلیون واحد مسکونی البته در مقیاس کشوری اشاره شده است که نزدیک به ۱۰میلیون، یعنی حدود ۴۵ تا ۴۷درصد از آنها ساختمانهایی را شامل میشود که فاقد اسکلت بوده و البته به این موارد میتوان بناهای دولتی قدیمی، بیمارستانهای دارای قدمت بالا، بازارها و ساختمانهای تجاری بسیاری از کلانشهرها را هم اضافه کرد که نشان میدهد شرایط اشاره شده ابعاد گسترده تری در مقیاس کشور دارد و باید در مقیاس وسیعتری به آن پرداخت و راهکارهایی را در این زمینه تدوین و اجرایی کرد. در این میان اما پاسخ به این پرسش که به واقع کدام نهاد یا سازمان متولی اصلی برخورد با چنین بناهایی و مجاب کردن مالکان آنها به ایمنسازی ساختمانهایی که برچسب ناایمن را بر خود دارند، است؟ پرسشی بوده که حتی بعد از حادثه ساختمان پلاسکو و گذشت هفت سال همچنان بدون پاسخ مانده است، آنهم در شرایطی که بهطور قطع نبودمتولی مشخص که از ابزارهای قانونی تعریف شده نیز در اختیار داشته باشد، خود مهمترین عاملی بوده که موجب شده تا صاحبان این بناها بهرغم خطرهایی که دارند همچنان به اخطارهای موجود بیتوجه باشند.
نظرات و تجربیات شما لغو پاسخ
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.